ابر بومی (Cloud Native) چیست؟ آشنایی با کاربردها، معماری و تفاوت آن با سایر سرویس‌ها

ابر بومی (Cloud Native)

ابر بومی چیست؟ ابر بومی با استفاده از رایانش ابری یک انقلاب در دنیای توسعه نرم‌افزار به حساب می‌آید. شما به کمک این تکنولوژی می‌توانید نرم‌افزارهای مقیاس‌پذیر و قدرتمند بسازید که به‌سرعت به نیازهای بازار پاسخ دهند. با استفاده از فناوری‌های مبتنی بر ابر بومی، شما قادر خواهید بود تغییرات اپلیکیشن را به سرعت اعمال و منتشر نمایید. ازاین‌رو، افزایش سرعت در ارائه محصولات و اعمال تغییرات برای مشتریان یکی از عوامل کلیدی در انتخاب این فناوری به‌شمار می‌آید.

با استفاده از مخازن، میکروسرویس‌ها و توابع بدون سرور، شما می‌توانید به‌راحتی اجزای مختلف نرم‌افزار خود را مدیریت کنید و از زیرساخت‌های تغییرناپذیر بهره‌مند شوید. فراموش نکنید، با DevOps، همکاری تیم‌ها به حداکثر می‌رسد و شما به یک نتیجه نهایی فوق‌العاده دست خواهید یافت! ابر بومی پاسخی هوشمندانه به چالش‌های عصر دیجیتال است؛ راهی برای توسعه سریع نرم‌افزارها بدون آنکه بر فرآیندهای نوآوری و پشتیبانی تاثیر منفی بگذارد. در این مقاله از ابرآراز این نوع از انواع ابر را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

ابر بومی چیست؟

ابر بومی (Cloud Native) یک روش جدید در توسعه و استقرار نرم‌افزارها است که به استفاده کامل از ظرفیت‌های فضای ابری می‌پردازد و از رایانش ابری برای ساخت و اجرای نرم‌افزارهای مقیاس‌پذیر استفاده می‌کند.

ابر بومی بر اصول کلیدی همچون مقیاس‌پذیری، چابکی و خودکارسازی فرآیندهای زیرساختی متکی است و شامل عناصر مهمی مانند مخازن، میکروسرویس، توابع بدون سرور، و دواپس است. ابر بومی بودن به شیوه ساخت و پیاده‌سازی برنامه‌ها مربوط می‌شود و نرم‌افزارهای ابر بومی در محیط ابر عمومی مستقر می‌شوند. این روش به مهندسان امکان می‌دهد با حداقل تلاش تغییرات مکرر و موثری ایجاد کنند. برنامه‌های ابر محور معمولا به صورت میکروسرویس در مخازن داکر اجرا و در کوبرنتیز هماهنگ‌سازی می‌شوند.

کاربردهای ابر بومی چیست؟

ابر بومی یکی از فناوری‌های نوین است که به سازمان‌ها و کسب‌وکارها امکان می‌دهد تا از مزایای محاسبات ابری به شکلی بهینه و متناسب با نیازهای خاص خود بهره‌مند شوند. این فناوری به منظور ایجاد انعطاف‌پذیری بیشتر، کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی در فرآیندهای مختلف به کار گرفته می‌شود. کاربردهای ابر بومی به شرح زیر است:

• پلتفرم‌های تجارت الکترونیک

پلتفرم‌های تجارت الکترونیک از معماری‌های ابری بومی برای مدیریت ترافیک متغیر، پردازش تراکنش‌های متعدد و ارائه تجربه کاربری بی‌نقص بهره می‌برند.

• استفاده در بانک‌ها و موسسات مالی

بانک‌ها و موسسات مالی از کاربردهای ابری بومی برای خدمات امن و مقیاس‌پذیر و تشخیص کلاه‌برداری استفاده می‌کنند.

• استفاده در بهداشت و درمان

در بهداشت و درمان، راه‌حل‌های ابری بومی برای پزشکی از راه دور، مدیریت سوابق بیمار و تحلیل داده‌ها به‌کار می‌روند.

• به‌کارگیری ابر بومی در شرکت‌های فناوری آموزشی

شرکت‌های فناوری آموزشی از کاربردهای ابری بومی برای تسهیل یادگیری انعطاف‌پذیر و ابزارهای تعاملی بهره می‌برند. همچنین معماری‌های ابری بومی از داده‌های اینترنت اشیا پشتیبانی می‌کند و تحلیل بلادرنگ و مدیریت دستگاه را فراهم می‌کنند.

• به‌کارگیری در پلتفرم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین

پلتفرم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین به دلیل نیاز به قدرت محاسباتی و ذخیره‌سازی بالا از ابر استفاده می‌کنند.

• به‌کارگیری در پلتفرم‌های بازی آنلاین

پلتفرم‌های بازی آنلاین محیط‌های مقیاس‌پذیر و قابل اعتمادی برای کاربران همزمان و به‌روزرسانی‌های زمان واقعی ارائه می‌دهند.

مزایا و ویژگی های ابر بومی

برنامه‌های ابر بومی از رایانش ابری، میکروسرویس‌ها و کانتینر برای بهبود کیفیت، عملکرد و پایداری بهره می‌برند. مزایای این برنامه‌ها شامل بهبود امنیت و افزایش بهره‌وری زمان، صرفه‌جویی در هزینه‌ها و … است. مهم‌ترین مزایا و ویژگی های ابر بومی به شرح زیر است:

• افزایش انعطاف‌پذیری

با به‌کارگیری روش ابر بومی، سازمان‌ها قادر خواهند بود برنامه‌ها و پروژه‌های خود را با سرعت و انعطاف بیشتری تغییر دهند. این رویکرد به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا به‌صورت مؤثرتر به نیازهای مشتریان و بازار پاسخ دهند. اجرای پروژه‌ها با روش Cloud Native شرایطی را برای افزودن منابع جدید فراهم می‌آورد و مدیران می‌توانند به آسانی منابع را مدیریت کنند.

• کاهش هزینه‌ها

استفاده از روش ابر بومی به مدیران پروژه این امکان را می‌دهد که به‌راحتی منابع خود را کاهش یا افزایش دهند. این رویکرد به تسریع روند پیاده‌سازی پروژه‌های جدید با هزینه‌های کمتر کمک می‌کند و کارایی و عملکرد پروژه‌ها را نسبت به روش‌های سنتی بهبود می‌بخشد. کاهش هزینه‌های پیاده‌سازی و نگهداری منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از دیگر نتایج این رویکرد است که ناشی از تمرکز بر روش‌های نوین در تست، استقرار، پشتیبانی و توسعه نرم‌افزار است.

• افزایش مقیاس‌پذیری

روش ابر بومی به مدیران پروژه این امکان را می‌دهد که منابع را به‌راحتی تغییر و ایجاد کنند. این رویکرد به شرکت‌ها کمک می‌کند تا نرخ مقیاس‌پذیری پروژه‌های خود را افزایش دهند و با استفاده از فناوری‌هایی نظیر کانتینرها و میکروسرویس‌ها، پروژه‌ها و خدمات خود را به‌راحتی گسترش دهند.

• افزایش قابلیت حمل و نقل

فناوری ابر بومی به مدیران این امکان را می‌دهد که پروژه‌ها را به‌صورت مستقل از سیستم‌عامل و سخت‌افزار اجرا کنند. این قابلیت اجازه می‌دهد تا پروژه‌ها در هر محیط ابری پیاده‌سازی گردند و مدیران همواره به پروژه‌های خود دسترسی داشته باشند.

• حفاظت اطلاعات و داده‌ها

حفاظت از اطلاعات در پروژه‌ها موضوعی حیاتی محسوب می‌شود. استفاده از روش ابر بومی می‌تواند امنیت داده‌ها در سامانه‌های IT را به طرز چشمگیری افزایش دهد. با بهره‌گیری از معماری Cloud Native، مدیران می‌توانند اطلاعات خود را به‌صورت امن در محیط‌های ابری ذخیره و پردازش کنند و از ابزارهای امنیتی مختلف برای حفاظت از داده‌ها استفاده نمایند.

• بهبود عملکرد

با به‌کارگیری روش ابر بومی، بهبود عملکرد پروژه‌ها ممکن می‌شود. خدمات ابری و ابزارهای مدیریت کانتینر نظیر Kubernetes، امنیت، کارایی و اطمینان را در پروژه‌ها ارتقا می‌دهند. همچنین، بهینه‌سازی منابع محاسباتی و ذخیره‌سازی به بهبود عملکرد سیستم‌ها و پروژه‌ها کمک شایانی می‌کند. به‌علاوه، استفاده از فناوری‌هایی مانند orchestration و containerization می‌تواند شرایط بهینه‌تری برای عملکرد پروژه‌ها فراهم آورد.

معایب و چالش های ابر بومی

در کنار تمامی مزایایی که انواع ابر در رایانش ابری فراهم می‌آورد، این رویکرد همچنین چالش‌هایی نیز برای توسعه‌دهندگان دارند. در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

• پیچیدگی ابر بومی

مدیریت میکروسرویس‌ها و استفاده از ابزارهای متعدد نیازمند دانش تخصصی است.

هزینه‌های مدیریت و پیش بینی نشده

نظارت و مدیریت مستمر بر سرویس‌ها به ابزارهای پیشرفته و نیروی انسانی ماهر وابسته است و در صورت عدم مدیریت دقیق منابع، امکان افزایش هزینه‌ها وجود دارد.

• چالش‌های امنیتی و انطباق

مشتریان باید مسئولیت تأمین امنیت داده‌های خود را بر عهده داشته باشند.

• مشکلات عملکردی

وابستگی به شبکه و سربار ناشی از کانتینرها ممکن است منجر به تاخیر در عملکرد شود.

به‌طور کلی مزایا و معایب ابر بومی را می‌توان به صورت جدول زیر بیان نمود:

چرا استفاده از ابر بومی اهمیت دارد؟

استفاده از ابر بومی اهمیت دارد؛ زیرا فرآیندهای DevOps را ساده‌تر می‌کند، هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و مقیاس‌پذیری و استقرار خودکار را امکان‌پذیر می‌سازد. این روش به توسعه‌دهندگان انعطاف‌پذیری بیشتری برای پروژه‌های جدید و قدیمی، زیرساخت‌های خودکار، و کارایی بالاتر Kubernetes می‌دهد. همچنین، وابستگی به فروشنده کاهش می‌یابد و قابلیت اطمینان برنامه‌ها و مدیریت پیچیدگی‌ها بهبود می‌یابد. این رویکرد کسب‌وکارها را در خط مقدم بهره‌وری و پیشرفت فناوری قرار می‌دهد.

• نرم‌افزارهای ابر بومی به‌عنوان یک مزیت رقابتی، هدف کسب‌وکار را از صرفه‌جویی هزینه به رشد تغییر می‌دهند و نیاز به توسعه سریع و پاسخگویی به مشتریان دارند.
• این نرم‌افزارها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر مشکلات زیرساختی مقاوم باشند و وابسته به یک فروشنده خاص نیستند.
• همچنین، اتوماسیون عملیات فناوری اطلاعات باعث کاهش خطاهای انسانی و افزایش امنیت می‌شود.

تفاوت ابر بومی با سایر سرویس ها

برنامه‌های ابر بومی با سایر سرویس‌ها دارای ویژگی‌های متمایزی هستند. به‌عنوان مثال، تفاوت‌های اصلی بین نرم‌افزارهای ابر بومی و نرم‌افزارهای درون‌سازمانی به این صورت است که برنامه‌های ابر بومی قابلیت مقیاس‌پذیری خودکار، به‌روزرسانی‌های بدون اختلال و ذخیره‌سازی وضعیت در پایگاه‌داده‌های خارجی را ارائه می‌دهند، درحالی‌که نرم‌افزارهای درون‌سازمانی به منابع ثابت وابسته‌اند و نیاز به مدیریت دستی دارند. علاوه‌براین، نرم‌افزارهای ابر بومی به دلیل طراحی صحیح، به ندرت با مشکلات downtime مواجه می‌شوند، درحالی‌که مشکلات مربوط به سرور در مراکز داده می‌تواند بر عملکرد کل سیستم تاثیرگذار باشد.

تفاوت اپلیکیشن‌ها یا نرم‌افزارهای مبتنی بر ابر بومی نیز در این است که نرم‌افزارهای سنتی سازمانی به دلیل عدم انعطاف در فرایند توسعه، نیاز به آزمون و تحلیل‌های زیادی قبل از طراحی دارند که باعث طولانی‌تر شدن پیاده‌سازی می‌شود. در مقابل، نرم‌افزارهای مبتنی بر ابر بومی با استفاده از ابزارهای خودکارسازی، فرایند توسعه را منعطف‌تر و سریع‌تر می‌کنند. این خودکارسازی به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا تست و استقرار را به‌راحتی مدیریت کنند.

تفاوت اصلی ابر بومی (Cloud-Native) و با سایر سرویس‌ها در طراحی و بهینه‌سازی برنامه‌هاست. ابر بومی برنامه‌ها را از ابتدا برای محیط ابری طراحی می‌کند و از معماری میکروسرویس‌ها و کانتینرها استفاده می‎‌کند که موجب مقیاس‌پذیری و چابکی بیشتر می‌شود. در مقابل، معماری نرم‌افزار سنتی برنامه‌های سنتی است که برای اجرا در محیط ابری تغییر یافته‌اند و معمولاً محدودیت‌هایی در استفاده از قابلیت‌های بومی ابر دارند. تفاوت‌های کلیدی بین این دو نوع معماری در موارد زیر خلاصه می‌شود:

• معماری نرم‌افزار سنتی معمولاً بر پایه سرورهای فیزیکی مستقر در یک مرکز داده بنا شده است، درحالی‌که معماری Cloud Native مبتنی بر منابع و پردازش‌های ابری، نظیر ماشین‌های مجازی، کانتینرها، ذخیره‌سازی ابری و شبکه‌های ابری است.
•  در معماری نرم‌افزار سنتی، توسعه بیشتر روی پردازش‌های محلی متمرکز است و تغییرات به صورت دستی اعمال می‌شود. اما در معماری Cloud Native، تمرکز روی توسعه و تحویل مداوم (CI/CD) است که از الگوهای خودکارسازی شده است و برای انجام فرآیندها استفاده می‌شود.
•  استقرار نرم‌افزار در معماری سنتی معمولاً به صورت دستی بر روی سرورهای فیزیکی انجام می‌شود. در مقابل، معماری Cloud Native از خودکارسازی برای استقرار نرم‌افزار در منابع ابری استفاده می‌کند.
•  در معماری نرم‌افزار سنتی، مدیریت منابع فیزیکی به صورت دستی انجام می‌شود، درحالی‌که در معماری Cloud Native، مدیریت منابع ابری به‌طور خودکار صورت می‌گیرد و تخصیص منابع بر اساس نیاز به صورت Pay as you Go انجام می‌شود.
• یکی از چالش‌های اصلی در معماری نرم‌افزار سنتی، نرخ پایین در دسترس بودن (Availability) است؛ به‌طوری که از کار افتادن بخشی از نرم‌افزار باعث توقف سایر بخش‌ها می‌شود. اما در معماری Cloud Native، به دلیل عملکرد مستقل هر سرویس، از کار افتادن یک سرویس تأثیر منفی بر سایر سرویس‌ها نخواهد گذاشت.

ارتباط ابر بومی با سایر سرویس ها

ارتباط ابر بومی (Cloud Native) با سایر سرویس‌ها مانند میکروسرویس‌ها، دواپس و کانتینر به این دلیل است که این مفاهیم در فرآیند توسعه نرم‌افزارهای مدرن و مبتنی بر فضای ابری به‌صورت مکمل یکدیگر عمل می‌کنند. ارتباط آن‌ها به شرح زیر است:

• ابر بومی و میکروسرویس‌

میکروسرویس‌ یکی از اصول بنیادی معماری نرم‌افزار در ابر بومی هستند. این میکروسرویس به بهبود مقیاس‌پذیری و چابکی کمک می‌کند. به‌عنوان مثال، اگر یکی از اجزای سیستم نیاز به به‌روزرسانی داشته باشد، این امکان وجود دارد که آن بخش بدون تأثیرگذاری بر سایر اجزا، ارتقا داده یا گسترش یابد. ابر بومی از طریق زیرساخت‌های ابری مانند Kubernetes و داکر، امکان مدیریت و ارکستراسیون میکروسرویس‌ها را به‌صورت مقیاس‌پذیر و کارآمد فراهم می‌آورد.

• ابر بومی و دواپس

دواپس (DevOps) در ابر بومی برای خودکار سازی و بهینه‌سازی فرآیندهای تولید و استقرار نرم‌افزار است. دواپس و ابر بومی به‌طور مشترک، به تیم‌های توسعه این امکان را می‌دهند که نرم‌افزارها به‌سرعت توسعه داده شوند، آزمایش شوند و در محیط‌های ابری مستقر کنند.

• ابر بومی و کانتینرها

کانتینرها (Containers) مانند Docker، واحدهای قابل حملی هستند که نرم‌افزار و وابستگی‌های آن را در یک بسته مستقل جای می‌دهند. این بسته‌ها امکان اجرای نرم‌افزار را بدون توجه به نوع زیرساخت فراهم می‌آورند. کانتینرها به‌عنوان زیرساخت برنامه‌های ابر بومی شناخته می‌شوند؛ زیرا استقلال بیشتری به نرم‌افزارها می‌دهند، استقرار سریع‌تر را ممکن می‌کنند و امکان مقیاس‌پذیری و مدیریت منابع را فراهم می‌سازند.

معماری نرم افزارهای ابر بومی چیست؟

مخازن، میکروسرویس‌ها، توابع بدون سرور، زیرساخت‌های تغییرناپذیر، متدولوژی چابک، توسعه و ادغام پیوسته و همچنین رویکرد DevOps، ازجمله اجزای کلیدی این معماری به‌شمار می‌آیند. به‌طور کلی معماری نرم‌افزارهای ابر بومی شامل موارد زیر است:

– معماری نرم‌افزارهای ابر بومی

– میکروسرویس‌ها یا Microservices

– کانتینر سازی یا Containerization

– مدیریت پویا یا Dynamic management

– اتوماسیون یا Automation

– هماهنگ‌سازی یا Orchestration

• میکروسرویس‌ها

برنامه‌های بزرگ به مجموعه‌ای از خدمات مستقل و کوچک‌تر تقسیم می‌شوند که هر یک می‌توانند به‌طور مستقل توسعه و مدیریت شوند و از طریق API با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

• کانتینرها

کانتینرها کوچک‌ترین واحدهای محاسباتی در محیط‌های ابر بومی هستند که کدهای میکروسرویس‌ها و وابستگی‌ مورد نیاز آن‌ها را ذخیره می‌کند و قابلیت اجرای قابل حمل در هر محیطی را دارند. به‌عبارتی، کانتینرها نوعی نرم‌افزار مجازی‌سازی هستند که به‌عنوان بسته‌های نرم‌افزاری در سطح سیستم‌عامل فعالیت می‌کنند. هر آنچه که نرم‌افزار برای اجرا نیاز دارد، به صورت یک تصویر (image) بسته‌بندی می‌شود و شامل آن می‌شود.

بر خلاف برنامه‌های قدیمی که به دلیل وابستگی به سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای دیگر، امکان جدایی نداشتند، کانتینرها این قابلیت را فراهم می‌آورند. مهم‌ترین دلیل وجود کانتینرها، ایجاد محیطی مناسب برای انتقال نرم‌افزارها از یک محیط پردازشی به محیطی دیگر برای اجرا بدون بروز مشکلات و نقص‌ها است.

• مدیریت پویا

اصل مدیریت پویا به استفاده از سرورهای مبتنی بر ابر و ابزارهایی مانند Kubernetes برای مدیریت منابع به صورت انعطاف‌پذیر اشاره دارد. این ابزارها به کاهش هزینه‌ها و افزایش سرعت پاسخ به تغییرات کمک می‌کنند. به‌عنوان مثال، در اپلیکیشن‌های ایکامرس، سیستم به‌طور خودکار با افزایش ترافیک و درخواست‌ها، منابع را تنظیم و مقیاس‌پذیری را بهبود می‌بخشد.

• اتوماسیون

اصل اتوماسیون به جایگزینی فعالیت‌های دستی و تکراری با استفاده از اسکریپت‌ها و ابزارهای خودکارسازی اشاره دارد. این فرآیندها شامل راه‌اندازی، مقیاس‌پذیری و ارتقا هستند و قابلیت اطمینان سیستم را افزایش می‌دهند. اتوماسیون همچنین منابع را آزاد می‌کند تا مدیران بر روی کسب‌وکار اصلی تمرکز کنند.

• هماهنگ‌سازی

اصل هماهنگ‌سازی به اتصال و ایجاد هماهنگی بین تمامی اصول مدیریت از طریق ابزارهای مدیریتی اشاره دارد. این اصل اطمینان می‌دهد که تمام اجزا و خدمات برنامه به هم متصل و هماهنگ کار می‌کنند. در معماری میکروسرویس، پس از کانتینری شدن، نیاز به هماهنگی قطعات مختلف وجود دارد. یک موتور ارکستراسیون مسئول برنامه‌ریزی و مدیریت کانتینرها در خوشه‌ها برای تحقق اهداف است.

راهکار ابرآراز در استفاده از ابر بومی

شرکت ابرآراز در استفاده از فناوری ابر بومی به‌طور خاص بر ارتقا مقیاس‌پذیری، انعطاف‌پذیری و کارایی زیرساخت‌های خود تمرکز دارد. این شرکت از زیرساخت‌های ابری مبتنی بر Openstack و ذخیره‌سازی Ceph برای ارائه خدمات به مشتریان در صنایع مختلف استفاده می‌کند. این راهکار به ابرآراز این امکان را می‌دهد که به‌راحتی زیرساخت‌های ابری قابل اعتماد و مقیاس‌پذیر برای توسعه نرم‌افزار، تجزیه و تحلیل داده‌ها، میزبانی بازی و پخش رسانه دیجیتال فراهم کند​

در مقیاس بزرگ‌تر، ابرآراز به کمک فناوری‌های ابری خود قادر است به سازمان‌ها و شرکت‌ها کمک کند تا از امکانات ابری برای توسعه و آزمون نرم‌افزارها، ایجاد سیستم‌های آموزشی آنلاین، و مدیریت داده‌های بیمارستانی بهره‌برداری کنند​ . این شرکت همچنین با ارائه خدمات پشتیبانی 24 ساعته و انعطاف‌پذیری بالا، شرایط مناسبی برای نیازهای خاص مشتریان خود در صنایع مختلف ایجاد کرده است.

جمع بندی: ابر عمومی چیست؟

ابر بومی (Cloud Native) رویکردی نوین در توسعه نرم‌افزار است که از ظرفیت‌های رایانش ابری برای ایجاد و مدیریت نرم‌افزارهای مقیاس‌پذیر و منعطف استفاده می‌کند. این فناوری به سازمان‌ها امکان می‌دهد تا تغییرات را سریعاً اعمال کنند و به نیازهای مشتریان پاسخ دهند. با استفاده از میکروسرویس‌ها، کانتینرها و DevOps، ابر بومی به افزایش سرعت، کاهش هزینه‌ها و بهبود امنیت کمک می‌کند.

همچنین، این رویکرد قابلیت حمل و نقل و مقیاس‌پذیری بالایی را فراهم می‌آورد. با وجود مزایای بسیار، چالش‌هایی نظیر پیچیدگی مدیریت و هزینه‌های پیش‌بینی نشده نیز وجود دارد. در نهایت، ابر بومی به کسب‌وکارها کمک می‌کند تا در خط مقدم نوآوری و کارایی قرار گیرند.

• ویژگی‌ها و مزایا ابر بومی:
  • سرعت تغییرات: امکان اعمال و انتشار سریع تغییرات اپلیکیشن.
  • مدیریت آسان: استفاده از مخازن، میکروسرویس‌ها و توابع بدون سرور.
  • همکاری تیمی: افزایش همکاری با استفاده از DevOps.
• کاربردهای ابر بومی:
  • تجارت الکترونیک: مدیریت ترافیک و پردازش تراکنش‌ها.
  • بانکداری: خدمات امن و تشخیص کلاه‌برداری.
  • بهداشت و درمان: پزشکی از راه دور و مدیریت سوابق بیمار.
  • هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: نیاز به محاسبات و ذخیره‌سازی بالا.
• مزایای کلیدی ابر بومی:
  • انعطاف‌پذیری: تغییر سریع برنامه‌ها و پروژه‌ها.
  • کاهش هزینه‌ها: مدیریت منابع بهینه و کاهش هزینه‌های نگهداری.
  • مقیاس‌پذیری: افزایش نرخ مقیاس‌پذیری پروژه‌ها.
  • حفاظت از داده‌ها: امنیت بالاتر در ذخیره و پردازش اطلاعات.
• چالش‌ و معایب ابر بومی:
  • پیچیدگی: نیاز به دانش تخصصی برای مدیریت میکروسرویس‌ها.
  • هزینه‌های مدیریت: نیاز به نظارت و ابزارهای پیشرفته.
  • وابستگی به فروشنده: مشکلات در انتقال به ارائه‌دهنده جدید.
• تفاوت با سایر سرویس‌ها:
  • طراحی از ابتدا برای محیط ابری با استفاده از میکروسرویس‌ها و کانتینرها.
  • مدیریت خودکار منابع و بهبود در دسترس بودن.
• معماری ابر بومی:
  • شامل میکروسرویس‌ها، کانتینرها، اتوماسیون و هماهنگ‌سازی.

سوالات متداول

• طراحی اپلیکیشن 12 عاملی در ابر بومی چیست؟

فرآیند طراحی اپلیکیشن 12 عاملی یک الگوی انعطاف‌پذیر برای توسعه اپلیکیشن‌های بومی ابری است که امکان مقیاس‌پذیری بالا و قابلیت حمل را فراهم می‌کند. این اپلیکیشن‌ها به‌راحتی می‌توانند بدون تغییرات عمده بزرگ شوند و ورود توسعه‌دهندگان جدید را تسهیل می‌کنند. این روش باعث به حداقل رسیدن واگرایی بین توسعه و تولید، و افزایش چابکی می‌شود.

• معماری میکروسرویس‌ها به چه معناست؟

معماری میکروسرویس‌ها روشی نوآورانه در طراحی نرم‌افزار است که در آن یک برنامه از مجموعه‌ای از سرویس‌های کوچک و مستقل تشکیل می‌شود که از طریق API‌ها با یکدیگر تعامل دارند. هر میکروسرویس مسئولیت یک عملکرد خاص را بر عهده دارد و قابلیت توسعه، استقرار و مقیاس‌پذیری مستقل را داراست. این نوع معماری به‌طور خاص در محیط‌های ابری بومی به شدت مورد توجه قرار گرفته است.